ฝักฝ่ายในการเมือง

ห่างหายการอัพเดทบล็อกไปพอสมควร กลับมาขอเขียนเรื่องการเมืองซะหน่อยเลยดีกว่า เพราะสงสัยมานานแล้วว่า ทำไมผู้คนต่างๆ ถึงเลือกที่จะฝักใฝ่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งของการเมือง...

สำหรับตัวผมเองนั้น เติบโตมากับบ้านข้าราชการ ที่ทั้งคุณพ่อและคุณแม่นิยมชมชอบประชาธิปัตย์อย่างสูง (ปัจจุบันก็ยังเป็นอยู่) เมื่อก่อนนั้นก็กล้าพูดได้เลยว่ามีประชาธิปัตย์ในหัวอย่างเดียว มีอคติกับคนรวยหรือนักธุรกิจที่มาเล่นการเมืองอย่างมาก โดยเฉพาะทักษิณ แต่เมื่อโตขึ้น ได้มีพัฒนาการด้านอาชีพการงานเข้ามาสู่สังคมทุนนิยมมากขึ้น มีความเข้าใจในคนที่เป็นนายจ้าง มีความเข้าใจในคนที่เป็นเจ้าของบริษัทมากขึ้น ทำให้มุมมองต่างๆ เริ่มเปลี่ยนไป

...ซึ่ง ณ ตอนนี้ ผมกล้าพูดได้เลยว่า ไม่ได้ฝักใฝ่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ฝ่ายใดทำดี ก็เห็นด้วยกับฝ่ายนั้น ทักษิณคำดีก็ควรชม ทำเลวก็ควรด่า เหมือนๆ กับฝ่ายค้านประชาธิปัตย์ เหมือนๆ กับสนธิ เหมือนๆ กับใครต่อใครอีกมากมาย

สาเหตุที่มาเขียนเรื่องนี้ ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่บางทีก็เบื่อๆ ที่บ้านเวลาดูข่าวการเมือง ทักษิณทำอะไรนิดอะไรหน่อย ก็จะมีเสียงพร่ำบ่นมาจากฝ่ายคุณพ่อคุณแม่ผมโดยทันที ทั้งๆ ที่บางเรื่องผมก็รู้สึกว่า มันไม่ได้มีอะไรเลย เลยสงสัยว่าคนเวลาดูการเมืองเนี่ย จะมีคนกลางๆ บ้างไหม?